Lateral Epikondilit (Tenisçi Dirseği)

Lateral epikondilit, tenisçi dirseği olarak da bilinen, dirsek dış tarafında bulunan ekstansör tendonların aşırı kullanımı nedeniyle ortaya çıkan ağrılı bir durumdur. Bu durum, tekrarlayıcı el bileği hareketleri, sıkı sıkıya kavrayıcı faaliyetler veya yanlış vücut mekaniği gibi etkenlerle ilişkilendirilir. Fizyoterapi, lateral epikondilitin yönetiminde önemli bir rol oynar.

Tanım ve Epidemioloji: Lateral epikondilit, dirsek dış tarafında ağrı ve hassasiyete neden olan bir aşırı kullanım yaralanmasıdır. Bu durum genellikle 30-50 yaşları arasındaki bireylerde görülür ve tenis oyuncuları olmayan kişilerde de yaygındır.

Patofizyoloji: Lateral epikondilit, ekstansör tendonların tekrarlayıcı stres ve mikrotrauma nedeniyle inflamasyon ve dejenerasyonuyla ilişkilidir. Tendon kökünde vasküler hasar ve anjiogenez, bu sürecin önemli bir bileşenidir.

Nedenler ve Risk Faktörleri: Lateral epikondilit, ekstansör kasların tendonlarının aşırı kullanımı nedeniyle ortaya çıkar. Bu tendonlar, dirsek dışındaki kemik olan lateral epikondilin yakınında bağlanır. Lateral epikondilitin gelişmesine katkıda bulunan bazı risk faktörleri ise ;

* Tekrarlayıcı el bileği ve kol hareketleri: Özellikle de sık sık ağır nesneleri kaldırmak veya sıkı sıkıya kavrayıcı faaliyetler.

* Spor aktiviteleri: Tenis, golf, squash gibi sporlar, lateral epikondilit riskini artırabilir.

* İş aktiviteleri: Özellikle de ağır yükler kaldırma, alet kullanma, tekrarlayıcı el bileği hareketleri gerektiren işler.

* Yanlış vücut mekaniği: Yanlış pozisyonlarda çalışmak, eklemlerde ve tendonlarda aşırı stres oluşturabilir.

Klinik Bulgular ve Tanı: Lateral epikondilitin ana semptomu, dirsek dışında ağrı ve hassasiyettir. Ağrı, özellikle ekstansör kasları kullanıldığında ve el bileği dışa doğru büküldüğünde artabilir. Tanı, tipik klinik bulgulara dayanır ve genellikle klinik muayene ile konur.

Fizyoterapi Yaklaşımı: Fizyoterapinin hedefi, ağrıyı azaltmak, fonksiyonu iyileştirmek ve tekrarlayıcı yaralanmayı önlemektir. Bu amaçla, egzersiz terapisi, manuel terapi, yumuşak doku teknikleri, ultrason, elektrik stimülasyonu gibi modaliteler kullanılabilir.

Egzersiz Terapisi: Lateral epikondilitin fizyoterapi tedavisinin temelini egzersiz terapisi oluşturur. Bu egzersizler, kas kuvvetini ve dayanıklılığını artırırken, tendonları ve eklem stabilitesini güçlendirir. Örnek egzersizler arasında durağan germe, eksantrik egzersizler ve özel tenisçi dirseği egzersizleri bulunur.

Manuel Terapi: Manuel terapi, eklem mobilizasyonu ve yumuşak doku manipülasyonu gibi yöntemleri içerir. Bu teknikler, kas gerginliğini azaltmaya, kan dolaşımını artırmaya ve ağrıyı hafifletmeye yardımcı olabilir.

Rehabilitasyon ve Ev Egzersizleri: Fizyoterapistler, hastalara evde yapabilecekleri egzersizler ve aktiviteler sağlayarak rehabilitasyon sürecini destekler. Bu, hastanın tedaviye aktif katılımını teşvik eder ve uzun vadeli başarıyı artırabilir.

Lateral epikondilitin fizyoterapi yönetimi, bireysel hastalara özgü olmalı ve semptomlara, iş veya spor gereksinimlerine ve genel sağlık durumuna uygun olmalıdır. Bu şekilde, etkili bir iyileşme sağlanabilir ve tekrarlayıcı yaralanmanın önlenmesi desteklenebilir.

Lateral Epikondilit Cerrahisi

Konservatif tedaviye yanıt vermeyen veya şiddetli vakalarda, cerrahi seçenekler de değerlendirilebilir. Cerrahi, hasar görmüş tendonları onarmayı ve iyileştirmeyi içerebilir.

Lateral epikondilitin yönetimi, bireysel semptomlara, etiyolojiye ve hastanın yaşam tarzına bağlı olarak değişir. Her hasta için en uygun tedavi planını belirlemek için doktorlar ve fizyoterapistlerle işbirliği yapılmalıdır.